Na tweemaal op rij geen topwedstrijd afgeleverd te hebben heeft heren 1 de draad weer goed opgepakt tegen middenmoter SNA. Een strijdlustig team dat niet snel opgeeft, en dus was een 4-0 overwinning op voorhand bepaald geen vanzelfsprekendheid.
De AVVA mannen waren vanaf de start van de wedstrijd bij de les, daar waar de bezoekers enigszins tam begonnen. De foutenlast aan Bleskensgraafse zijde was simpelweg te hoog, terwijl de AVVA spelers allen een zeer degelijke indruk maakte. Over het algemeen werden de taken goed uitgevoerd en de gemaakte afspraken nageleefd. De prima servicedruk en uitstekende spelverdeling van Jonathan het Lam, die met name diagonaalspeler Daniël de Wit een aantal keer op maat wist te bedienen, deed de rest: 25-12.
Aanvankelijk tekende zich in deel twee eenzelfde soort scoreverloop af. AVVA deelde de lakens uit en was met name aan het net een klasse beter dan de bezoekers. Een aantal omzettingen aan SNA zijde zorgde echter voor nieuw elan bij de bezoekers en aan de hand van de ervaren Dick Arentze leefde de bezoekers op. AVVA is inmiddels echter in een fase beland waarin het niet zo heel snel meer onder de indruk is en als de ploeg eenmaal op gang is gekomen valt het voor menig opponent niet mee deze flow te doorbreken. Zonder al te veel problemen kwam de thuisploeg via 25-18 dan ook op 2-0.
De fanatieke gastploeg weigerde zich in deel drie zonder slag of stoot naar de slachtbank te laten leiden. AVVA pakte weliswaar een voorsprong, de marge werd nooit groter dan enkele punten en boven de vaak zo belangrijke 20-puntengrens kwam de promovendus uit Bleskensgraaf brutaal langszij. Toch waren het de Ameidenaren die als eerste op setpunt wisten te komen en dus leek er geen vuiltje aan de lucht. Wederom wilde SNA dit niet zomaar over z’n kant laten gaan en even later kreeg de ploeg zodoende zelf de kans om de set naar zich toe te trekken. In dit soort omstandigheden behoudt AVVA over het algemeen de rust de laatste tijd en dat is cruciaal om toch aan het langste eind te kunnen trekken. En zo geschiedde; waar SNA nog wat foutjes produceerde was degelijkheid troef aan AVVA zijde: 27-25.
De start van deel vier was vervolgens voor de bezoekers, die een 0-5 voorsprong wisten te pakken. Met werkvolleybal werd deze achterstand door de Ameidenaren weer ongedaan gemaakt, al was het nog niet al te overtuigend. Dat was de serviceserie die Jacco Jansen bij 10-11 inzette daarentegen wel. De precisieservices die afgevuurd werden op de SNA defensie werd menig passer te machtig; wat de Bleskensgraafse ploeg ook probeerde, het kreeg maar geen vat op de ballen die vanaf de achterlijn op hen afkwamen en als het dan een keer lukte stelde dit de AVVA defensie niet voor al te grote problemen. Het uitserveren van de set lukte net niet, de setwinst was niettemin klinkend te noemen: 25-13.
Na iets mindere prestaties in de competitie (verlies tegen Flits en setverlies tegen Meerkerk) was dit weer een heuse teamprestatie om trots op te zijn. Een koploper is nou eenmaal opgejaagd wild; iedere tegenstander is er nog meer op gebrand om het de koploper lastig te maken dan een willekeurig andere opponent. Hopelijk zijn de wedstrijden tegen Flits en Meerkerk wake-up calls geweest voor ons en blijven we voorlopig weer wakker en scherp. Zowel op trainen als in de wedstrijden zal dit nodig zijn om onze huidige positie te kunnen handhaven.
Wat dit seizoen ook weer mooi is om te zien is het niveau van onze scheidsrechters. Ook weleens goed om hier de aandacht op te vestigen, want dit is natuurlijk niet vanzelfsprekend. Dit keer heeft Lisanne onze wedstrijd weer uitstekend en vrijwel (of helemaal?) foutloos geleid. Klasse, waarvoor dank! Maar ook de andere scheidsrechters die dit seizoen al aan de beurt zijn geweest hebben dit top gedaan. Dus: Lisanne, Leonie, John en Erik jullie zijn toppers!
Tot slot nog even inzoomend op de mannen die het afgelopen zaterdag weer mogelijk hebben gemaakt…
Jonathan: Puik spelverdelerswerk. Alle aanvallers er bij betrokken en conform afspraak de diagonaalaanval vaak uitstekend in stelling gebracht. Belangrijk om de set-ups ver genoeg naar buiten te blijven geven.
Paul: Misschien niet je beste wedstrijd ooit, maar klasse dat je half ziek toch present bent en vier sets uit weet te spelen. Los van wat slordigheidjes in de aanval een constante prestatie neergezet.
Ties: Onze aanvoerder die altijd voorop gaat in de strijd. Geen gepolijste verdediger, wel een motivator en aanvallende scoringsmachine op het midden. Vermoedelijk het hoogste scoringspercentage in de aanval deze keer.
Daan: Heerlijk bewegelijk in het achterveld en steeds constanter in je spel. Hou dat vast. Ook aanvallend moeilijk af te stoppen voor menig tegenstander, maar blijf opletten dat je geen gaten trekt in de blokkering; kortom niet naar buiten toe zweven.
Jos: Al tijden onze meest stabiele factor in het veld. No nonsense als de wedstrijd daar om vraagt, snoeihard als de wedstrijd het toelaat. Altijd servicedruk brengen en degelijk in het achterveld. Aanvallend niet altijd de juiste keuze, maar ook dat gaat steeds beter.
Dirk: Af en toe onnavolgbaar in verdedigende en aanvallende acties om vervolgens de concentratie weer even te verliezen en afspraken te vergeten. Fijne vent om erbij te hebben, herbergt extra klasse die we af en toe zeer goed kunnen gebruiken.
Jacco: Bij de dubbele wissel gelijk je stempel proberen te drukken, simpel maar o zo doeltreffend prikballetje en natuurlijk die serviceserie in de vierde set. Niks mis mee. Mag wel wat dwingender worden in het aansturen van je aanvallers; ook (juist) in lastigere situaties.
Bert: Niet te groot (letterlijk en figuurlijk) om een keer uit de pass te stappen als het minder goed loopt. Verdedigend gewoon degelijk aan het worden en als de blokkerende afspraken nog beter nageleefd gaan worden dan wordt dit de sensatie van de tweede seizoenshelft. Aanvallend werden de ballen weer lekker geraakt, en dan zijn ze hard ook…
Manóach: Te ziek, zwak en misselijk om te spelen, maar toch aanwezig om het team te supporteren. Voor sommige niet meer dan logisch, maar lang niet iedereen die er zo over denkt, dus klasse. Zit fysiek gezien niet mee eerste competitiehelft, maar dat kan in de tweede helft dus alleen maar beter worden en dan gaan we de echte Manóach zien, daar rekenen we op.
Abe en Rick: beide gastspeler en daarmee is de speeltijd nog niet al te veel. Des te knapper dat jullie iedere week weer enthousiast langs de zijlijn ons op staan te peppen, houd dat vol en jullie tijd komt vanzelf als jullie zo blijven trainen als nu het geval is!