Heren 1 speelt zichzelf veilig

De AVVA heren hebben zichzelf 1 wedstrijd voor het einde van de competitie veilig gespeeld. Rechtstreekse degradatie was al enige tijd uit zicht, maar inmiddels is de ploeg uit Ameide ook niet meer te achterhalen door VC Wik, dat momenteel de tiende plaats bezet die een veroordeling tot het spelen van PD wedstrijden richting de promotieklasse betekent.

De laatste tijd was het nou niet bepaald een aaneenrijging van successen voor de Termeise heren. Na de laatste verslaglegging, waarin de eclatante zeges tegen Zuvo (tweemaal) en Rowi werden vereeuwigd, steeg het succes de mannen wellicht naar het hoofd, want er werden liefst drie wedstrijden op rij verloren. Uit tegen de uiteindelijke kampioen Atak is dat natuurlijk geen schande, maar tegen Volley2b en Wik was het aspect ‘onnodig’ weldegelijk aanwezig. Aan de andere kant is dit nou ook weer niet het seizoen waarin alles vanzelf gaat en dan kun je een keer (of twee keer) tegen een domper aanlopen. Aan ons om in de thuisbeurt tegen kampioen Atak te bewijzen dat we weldegelijk serieus genomen moeten worden in de derde divisie. Of dat tot winst leidt is een tweede, maar het zal toch niet zo zijn dat de gasten uit Maoneblusserslaand zonder slag of stoot kampioen worden in volleybalpaleis Het Spant te Ameide.

In het eerste bedrijf leek het daar echter wel een beetje op gebiedt de eerlijkheid te zeggen. Atak speelde degelijk en wist hun zwakke plekken nog te verbergen, maar het was vooral het gebrek aan strijdlust aan AVVA zijde dat in het oog sprong. De ploeg wist nauwelijks een noemenswaardige verdedigende actie te produceren en ook blokkerend was het matig wat de Ameidenaren lieten zien. Via 15-25 kwamen de bezoekers daarom op een eenvoudige 0-1 voorsprong.

Gaandeweg de tweede set toonde AVVA voorzichtig tekenen van herstel. Er werden een aantal fraaie punten binnengeslagen en qua alertheid was het allemaal een tandje beter ten opzichte van deel 1. Toch was het Atak dat de set ging pakken, want bij 18-24 was dat natuurlijk een formaliteit. De side-out werd binnengehaald door AVVA en middenman Elbert Hooikaas was aan de beurt om te gaan serveren. Eerste serve, strak over het net, matige pass, blokkering aan de buitenkant potdicht en boem: punt AVVA. Volgende bal…ketser, ternauwernood over het net gespeeld, AVVA pakt de bal op en maakt de aanval direct af. 20 punten inmiddels. Een lange weg te gaan nog. Maar; ook de volgende twee services zijn uitstekend en worden met de nodige moeite verwerkt door Atak. Dusdanig moeilijk dat AVVA ook deze punten naar zich toe weet te trekken. 22-24 dus. De spanning bij de ploeg uit Waspik neemt toe en de eerste time-out wordt verbruikt. Het mag niet baten, ook het volgend punt is voor AVVA en wederom vluchten de bezoekers in een time-out. AVVA heeft echter vleugels gekregen en blokkerend staat er in deze fase geen maat op netspelers. Gaat het onmogelijk geachte dan toch bewaarheid worden? Jazeker, want bij 25-24 komt AVVA op setpunt! Oei, die wordt niet gepakt, het is weer gelijk en de beurt aan Atak om aan een serie te beginnen. Echt lukken wil dat niet, en dus krijgt AVVA bij 27-26 opnieuw de kans om op 1-1 te komen. Dit keer lukt het de Termeienaren wel. Enige frustratie bij Atak en grote vreugde bij AVVA is het gevolg. Pak aan Waspikkers.

De slotfase liet in de eerste helft van set drie zijn sporen duidelijk na. Dankzij een rode kaart wegens agressie jegens reclameborden, die natuurlijk zo onschuldig waren als Zwarte Piet in Sinterklaastijd, begon AVVA met een 1-0 voorsprong en deze werd via 5-0 en 8-2 uitgebouwd tot liefst 12-3. Appeltje-eitje dus deze set voor de Ameidenaren. Ook dat bleek schijn, want zodra de teugels gevierd worden tegen een kampioensploeg als Atak krijgt men het deksel op de neus. Dit leek ook te gaan gebeuren toen Atak bij 20-20 voor het eerst langszij kwam en het even later 24-24 was. Hoe koel de ploeg uit Ameide deze dag acteerde bleek ook nu, want gedecideerd werd alsnog een 2-1 voorsprong gepakt: 26-24.

In vergelijking met de tweede en derde set was het scoreverloop van de vierde een stuk minder spectaculair, maar daarmee niet veel minder spannend. AVVA nam weliswaar het voortouw, maar kwam nooit echt los van de gasten. Beide teams maakten uitstekende punten. AVVA met name middels aanvallen via diagonaalspeler Bert Uittenbogaard en goed blokkeerwerk van middenspelers Dirk Jan Blokland en Elbert Hooikaas, maar ook de diagonaal en middens van Atak lieten zich niet onbetuigd. Passende stabiliteit en verdedigend spektakel werden aan AVVA zijde gebracht door libero Daniël Zweeren en passer/lopers Joshua Blokland en Daniël de Wit. Wat zij gedrieën ieder punt weer brachten aan energie en inzet was werkelijk onvoorstelbaar en van doorslaggevende waarde waar de rest van het team op verder kon bouwen. Tevens moet hierbij aangemerkt dat het verdelende werk van spelverdeler Jacco Jansen uitgevoerd werd in een ideale mix van creativiteit en routine. En dan nog de momenten boven de twintig punten waarop we het lastig hadden; invallers Sven van Genderen en Abe Dekkers verrichtten hierbij uitstekend werk door er direct te staan en AVVA over het dode punt heen te helpen. Kortom, een teamprestatie van formaat waarop we trots kunnen zijn met elkaar. O ja, u bent vast nog geïnteresseerd in de eindstand van deze set: 25-22 en dus een 3-1 zege op de kampioen! BAM!

Wat een spectaculaire wedstrijd, waarin het publiek drie sets lang op het puntje van hun stoel heeft gezeten. Mooi ook de aanwezigheid van een aantal uitsupporters die in de loop van de wedstrijd steeds minder praatjes kregen, maar uiteindelijk sportieve verliezers bleken, evenals de spelers van Atak zelf overigens. Sympathiek team en de terechte kampioen, zoveel is wel duidelijk. Al moet gezegd dat de verslaggeving in BN De Stem wat (understatement van het seizoen) eenzijdig was. Een wedstrijd verliezen komt immers zelden alleen doordat je zelf niet optimaal speelt. Het zij ze vergeven en daarom via deze weg van harte gefeliciteerd met het behaalde kampioenschap.

Mooie opsteker en belangrijke punten, maar pas echt van waarde als er een goed vervolg aan gegeven wordt in de thuiswedstrijd tegen Krimpen. Dit team is al gedegradeerd als we tegen ze spelen, maar dat zegt in de praktijk lang niet alles, zoveel is wel duidelijk in deze 3e divisiepoule dit seizoen. Uit hebben we immers verloren van dit team. Daarbij speelden we weliswaar niet fantastisch, maar ook niet dramatisch en de Krimpenaren lieten zien weldegelijk over kwaliteit te beschikken. Zowel via hun middens als hun diagonaalspeler werden de nodige punten binnen geslagen en geblokkeerd, en dus was AVVA gewaarschuwd.

Daar speelde de ploeg in met name de eerste twee sets dan ook naar. Zeer geconcentreerd en met veel inzet werd in deel 1 een haast overdreven ruime marge opgebouwd. Een mooie gelegenheid om Ruben van Hoorne, die sinds november vorig jaar meetraint met ons, zijn debuut te laten maken in AVVA heren 1. Nog wat onwennig en gespannen was het lastig om meteen een stempel te drukken, maar qua inzet valt Ruben nooit uit de toon, en dus ook nu niet. Een mooie 25-13 was het resultaat.

Het tweede bedrijf kende een soortgelijk (score)verloop en dit keer was het zelfs 25-11 toen het stof opgetrokken was. Voor het publiek misschien niet heel aantrekkelijk qua spanning, maar iedereen die dit soort wedstrijden gespeeld heeft weet hoe razend moeilijk het is om geconcentreerd te blijven spelen en je taken goed uit te blijven voeren. Groot compliment aan de spelers, die stuk voor stuk niet verzaakten en gedisciplineerd hun wedstrijd speelden. Zoals het ook gebruikelijk is dat de derde set een lastig verhaal wordt was het ook nu het geval. Krimpen vond een reservetankje en speelde heel behoorlijk volleybal, waarbij met name de middenaanval liet zien van hoog niveau te zijn. Het lukte de Termeienaren dan ook niet om los te komen, waardoor het nog spannend kon worden in de slotfase. Toch kwam setwinst niet in gevaar: 25-22.

Het vierde bedrijf werd gekenmerkt door opnieuw een invalbeurt van Ruben en dit keer lukt het hem wel om zowel een blok- als aanvalspunt te noteren. De kop is er wat dat betreft af voor hem, wie zal het zeggen waar dit in de toekomst toe gaat leiden. Hoe dan ook, wederom setwinst, ditmaal via 25-15, en dus de tweede 4-0 overwinning van het seizoen in de knip.
Het levert de Ameidenaren genoeg punten op om zeker te zijn van minimaal plaats 9, dus degradatie is sowieso niet meer aan de orde. Sterker nog, theoretisch gezien behoort plaats 5 nog tot de mogelijkheden…! Het geeft eens te meer aan dat het verschil tussen de diverse ploegen op de ranglijst minimaal is en we met wat meer geluk en stabielere samenstelling (wisselingen, blessures) wellicht serieus mee hadden kunnen doen voor andere plaatsen op de ranglijst dan plek 10. Hoe dan ook, volgend jaar derde divisie, we zien jullie graag terug in Het Spant te zijner tijd. Voor nu: ontzettend veel dank voor de support het afgelopen seizoen en een bijzonder fijne zomerstop. En voordat we het vergeten: 20 april speelt dames 2 nog p/d wedstrijden voor promotie naar de 1e klasse. Op zich al hartstikke goed gedaan, maar nu jullie zover zijn zou het mooi zijn als het nog gaat lukken ook natuurlijk! Veel succes meiden, zet hem op en we verwachten volle tribunes om jullie te supporten. Denk gewoon terug aan de wedstrijd tegen SNA en jullie zullen onverslaanbaar zijn.