Na een lange voorbereiding met veel trainingen en oefenwedstrijden tegen teams uitkomend in de 3e en 2e divisie zijn de AVVA heren voortvarend aan de competitie begonnen. Het voornemen was eigenlijk om af en toe eens een verslag te maken van een serie wedstrijden, maar soms zit er zo’n wedstrijd tussen die meteen om een vastlegging schreeuwt en die schreeuw kon uw razende reporter in dit geval niet weerstaan. We gaan hier geen gewoonte van maken (verslag maken dan, hopelijk wel van dit soort wedstrijden), dus het zal nu wel weer even duren voor u van ons hoort; het advies is dan ook om onze wedstrijden te komen bezoeken, want dat blijft toch het mooiste. Zeker als er nog vaker het soort potjes gaan volgen zoals dit exemplaar. Je moet erbij geweest zijn…
Voorafgaand aan de wedstrijd droop de gretigheid werkelijk van de gezichten van de heren 1 spelers af. Een lange voorbereiding is lekker, maar op een gegeven moment is het mooi geweest en moet er toch echt om de knikkers gespeeld gaan worden. Eindelijk was het dan zover. En wat is er dan mooier om de eerste competitiewedstrijd thuis te spelen tegen een sterk team dat hun eerste twee wedstrijden al gewonnen heeft? Niet veel dus. Zeker niet als het loopt zoals het in dit geval deed.
Vanaf de start van de wedstrijd wisten de AVVA heren hun gretigheid om te zetten in goed en agressief volleybal. Achter iedere service zat een gedachte, posities werden stuk voor stuk goed ingenomen en er werd voldaan aan de gemaakte afspraken. Dat is op zich allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar dan moet er ook sprake zijn van de juiste vorm om dit daadwerkelijk te laten leiden tot een puntenregen. En met die vorm zat het deze wedstrijd goed, zoveel was wel duidelijk. Uiterst geconcentreerd werd punt na punt binnen geslagen, de passing toonde zich met de in blakende vorm verkerende Joshua, Paul en Sietse uitermate stabiel en daarvan liet de met het nodige gogme verdelende Jacco de aanvallers optimaal profiteren. Vanaf alle posities werden er ballen binnen de lijnen geranseld en Sliedrecht leek er een beetje moedeloos van te worden. In de loop van de set begonnen de bezoekers steeds meer fouten te maken en tegen een ontketend AVVA kom je daar uiteraard niet mee weg. Een eclatante 25-11 was het gevolg.
Inmiddels is de ploeg uit Ameide zo ervaren dat het besef er is dat zo’n ruime setzege geen enkele garantie biedt op een gemakkelijk vervolg van de wedstrijd. Ondanks de foutenlast aan Sliedrecht zijde was duidelijk dat deze ploeg veel kwaliteit herbergt. Goede passers, aanvallers met veel hoogte en een solide blokkering maken het een lastig te kloppen ploeg, en dus moest AVVA alle zeilen bijzetten om in deel 2 een goed resultaat te behalen. Er ontspon zich een waar volleybalgevecht waarin van meet af aan duidelijk was dat de ploegen elkaar deze set geen duimbreed toe zouden geven. Wellicht dat AVVA niet zo degelijk was als in het eerste speldeel, maar ontegenzeggelijk beten de bezoekers veel meer van zich af. Met name vanaf de buitenkant kwam de aanval een paar keer snoeihard door en de wijze waarop een 3-meteraanval gespeeld en succesvol binnen gerost werd was fenomenaal. Ondanks een punt tegen kun je als tegenstander dan slechts bewonderd applaudisseren. Maar goed, we moeten vooral naar onszelf kijken, de druk dusdanig zien op te voeren dat dergelijk flitsende aanvallen niet tot de mogelijkheden behoren en veel strijd leveren om punten van Sliedrecht te voorkomen. Bij vlagen lukte dat prima, maar zoals gezegd liet ook Sliedrecht zich niet onbetuigd, hetgeen leidde tot een spannende slotfase. Een aantal setpunten van de gasten werd nog weggewerkt, maar bij de derde keer was het raak voor Sliedrecht (of eigenlijk mis voor AVVA) en dus een 1-1 tussenstand op de borden: 26-28.
In het derde bedrijf leek zich een soortgelijk scenario te ontvouwen, al was het Sliedrecht dat halfweg een lichte voorsprong van 4 punten wist te pakken: 9-13. Het tumult dat op dat moment ontstond zorgde echter voor een rigoureuze ommekeer in het spelbeeld. Opeens waren het de Ameidenaren die de lakens uitdeelden en met name middenaanvaller Dirk-Jan Blokland, op wie in deze fase van de wedstrijd geen maat stond, sloeg de verdediging van de Baggeraars volledig aan flarden. Ondersteunt door een goede verdediging kon Jacco op die manier liefst 10(!) punten op rij serveren, waarmee de set bij 20-13 zo goed als beslist leek. Sliedrecht hervond zich echter en plaatste een aantal sterke blokkeringen op rij, waardoor het toch nog even spannend werd. Ook passend had de Termeise ploeg het moeilijk in deze fase van de wedstrijd, iets waar tot dat moment nauwelijks sprake van was geweest. Desondanks liet AVVA zich de kaas niet meer van het brood eten en opnieuw nam de thuisploeg een voorsprong in sets: 25-22.
De vierde set moest wat AVVA betreft uiteraard de laatste worden en dat werd na een weifelende start (0-3) omgezet in daden. De diagonaalspelers Abe en Bert, die elkaar gedurende de wedstrijd veelvuldig afwisselden, voerden hun taken prima uit en op het midden bekroonde Elbert een uitstekende wedstrijd met een aantal goede blokkeringen. Het slotakkoord was aan Jacco, want hij vond het tijd om in zijn eentje de tot dan toe gevaarlijkste Sliedrecht aanvaller snoeihard af te blokken. Die man moet haast naast zijn schoenen lopen inmiddels, dus aan de rest van het team de schone taak om hem met beide benen op de grond te houden. Figuurlijk dan. O, u bent wellicht nog geïnteresseerd in de eindstand van deze set. 25-18. Echt zo’n “niets aan de hand” stand dus. Wat een heerlijke pot vol emotie. Klasse gedaan mannen.
Als het goed loopt in een wedstrijd, en de marges met de tegenstander zijn klein, dan wordt er niet snel gewisseld over het algemeen. Dat gold ook dit keer en dus wil ik een groot compliment maken aan de wisselspelers die met hun positieve houding langs het veld een belangrijke rol hebben gespeeld in de totstandkoming van deze overwinning. Makkelijk gezegd natuurlijk, maar ook degenen die wel (veel) in het veld gestaan hebben zullen dit beamen. En als altijd; we hebben iedereen hard nodig dit seizoen, dus hard blijven trainen met elkaar.
Naast het positivisme vanaf de bank hebben we ook veel steun vanaf de tribune mogen ontvangen, wat het spelen van dergelijke wedstrijden nog leuker maakt. Geweldig hoe jullie ons aanmoedigen, we genieten er iedere keer weer van. Dus bedankt en we hopen dat we er iets voor teruggegeven hebben!
Tot slot toch ook nog over de scheidsrechter. Natuurlijk is het altijd makkelijker praten als je een wedstrijd wint, maar dhr. van der Wulp heeft in onze ogen prima gefloten. Zeker, er zijn dingen niet gezien, maar we geven het je te doen in je eentje (de tweede scheids schitterde door afwezigheid). In- en uitballen zijn in 100% van de gevallen juist beoordeeld, touchés niet of nauwelijks gemist, zelfs een aantal netfouten werden er nog uitgehaald en qua uitstraling ben je een wel heel grote pannenkoek als je kritiek hebt op deze immer correcte scheids. Dat de meningen over een keer wel/geen vieze bal dan kunnen verschillen, prima, maar kom op. Zoek de fout ook eens bij jezelf en na de wedstrijd moet het toch al helemaal klaar zijn.
Rest ons iedereen een gezellige paardenmarkt te wensen! Let een beetje op elkaar en maak er een feest van. Tot later.