Dankzij een 4-0 overwinning op concurrent Jola/Olympus uit Made is handhaving in de derde divisie zo goed als zeker voor de AVVA heren. Een prima prestatie van de ploeg uit Ameide in hun debuutjaar in de derde divisie, al zullen er de komende wedstrijden nog wel wat punten gesprokkeld moeten worden.
Het is inmiddels een behoorlijk poosje geleden dat we iets van ons hebben laten horen, daarom eerst maar eens een korte terugblik op de afgelopen tijd. Het laatst verslag is immers van de met 3-1 gewonnen wedstrijd tegen Voleco en sindsdien zijn er aardig wat potjes gespeeld.
Allereerst thuis tegen Zuvo. Ook deze partij werd in een 3-1 winst omgezet en daar waren we zeer content mee aangezien we in Zundert één van onze slechtste wedstrijden van het seizoen hadden afgewerkt. Dat diende dus dubbel en dwars rechtgezet te worden en zo geschiedde. Vervolgens was de aanstaand kampioen aan de beurt om in Capelle aan de zegekar gebonden te worden. Hier bleek de praktijk echter iets weerbarstiger dan de theorie. Het talentvolle tweede team van VCN had nog een appeltje met ons te schillen wegens de zeldzame nederlaag die ze bij ons hadden geleden en dat hebben we geweten. We speelden weliswaar niet sterk, maar de nummer 1 van de competitie bleek ook simpelweg een maatje te groot en is de terechte kampioen van deze derde divisie. Waarmee we hen uiteraard van harte feliciteren.
Na deze 4-0 oor wassing hadden we drie thuiswedstrijden voor de boeg en wie ons een beetje volgt weet inmiddels dat we thuis vaak wat meer in de melk te brokkelen hebben dan bij onze uitbeurten. We leggen ons hier uiteraard niet bij neer en gaan dit de komende wedstrijden proberen te keren, maar Rowi, Sliedrecht en Krimpen kregen we achtereenvolgens thuis en dus moesten er punten gepakt worden. Aan de uitwedstrijden van Rowi en Krimpen zat ook al een luchtje, want in beide gevallen werden we niet weggespeeld maar verloren toch. En dus onnodig voor ons gevoel. In beide gevallen hebben we dit aangetoond door met 3-1 te winnen. Met name tegen Rowi had er nóg meer ingezeten en aangezien de teams elkaar niet zo liggen hadden we hen graag puntloos naar huis gestuurd, maar het mocht niet zo wezen. Tussendoor werd er overigens nog verloren van Sliedrecht; een sterk team met zeer snelle spelverdeling, waardoor het lastig was om de blokkering goed sluitend te krijgen. En daar profiteerde de buitenbonkers goed van.
Onze aanvraag om voortaan al onze wedstrijden thuis te mogen spelen is niet gehonoreerd door de Nevobo en dus moesten we de return tegen Wik gewoon in de Reiger spelen. Waarom een sporthal in Ammers vernoemd is naar inwoners van Vianen is ons tot op heden niet duidelijk geworden, maar dat het maar een krappe bedoeling is en men vergeten is rekening te houden met publiek bij de bouw van een “moderne” sporthal blijft natuurlijk opmerkelijk. Voorgaande is natuurlijk puur een afleidingsmanoeuvre om het maar niet over de wedstrijd en de daarbij behorende uitslag te hoeven hebben. Gelukt.
En dan was het afgelopen weekend dus tijd voor de o zo belangrijke degradatiekraker tegen de mannen uit Made. Allereerst:
Humor: Algemene aanduiding voor datgene wat (bijv. in een literair werk) de lachlust opwekt.
Nou, de messen waren dus geslepen. De talenten van CMV4 waren met hun leidster José aanwezig om ons aan te moedigen en ook vele andere AVVA-ers hadden de moeite genomen om de zaal te betreden. Het zag er weer gezellig en druk uit, dus genoeg redenen om ons stinkende best te doen deze wedstrijd.
Al snel in de wedstrijd bleek dat de spelverdeler van Jola een dagje vrij had en ze als vervanger een speler gekozen hadden met de slechtste bovenhandse techniek van het team. Dat kwam ons prima uit. Het was namelijk niet per se zo dat we in grootse vorm verkeerden deze dag. Zeker, het lukte regelmatig om mooie punten binnen te slaan en af en toe werd er fanatiek verdedigd, maar het gebrek aan servicedruk en de vele foutservices maakten dat we het toch lastig zat hadden. De setstanden bewijzen dit overigens ook wel: 25-19, 25-22, 25-23 en 25-22. Maar wat doet het er allemaal toe? We hebben eindelijk 4-0 gewonnen, de eerste keer dit seizoen! En omdat we de punten heel goed konden gebruiken zijn we daar bijzonder blij mee. Teus weet dat altijd goed te verbergen, maar stiekem verdenken we hem er ook van dat hij het leuk vond.
Nog vier potjes, waarvan drie uit. Te beginnen a.s. woensdag tegen Erasmus. Thuis was dit ondanks het 2-3 verlies misschien wel de leukste wedstrijd van het seizoen waar veel emotie, strijd en passie in zat. Het zou leuk zijn als dat uit ook lukt. En dat we dit seizoen nog een uitpotje weten te winnen, want dat is pas één keer gelukt, in de allereerste wedstrijd van het seizoen. Dus hop hop heren, er staat nog van alles op het spel.
Uiteraard hopen we bij onze laatste thuiswedstrijd op een hoop support. 14 april is het zover en deze dag zal mede in het teken van ‘afscheid’ staan, want aan alles komt een eind. Tot dan!
Sponsors
