Na weken van oorverdovende stilte leek het ons weer eens tijd om iets van ons te laten horen. Tegenwoordig worden er door andere teams volop wedstrijdverslagen gemaakt, maar heren 1 laat het een beetje afweten dit seizoen. De reden hiervan is dat uw vaste razende reporter van de afgelopen jaren besloten heeft het bijltje er bij neer te gooien vanwege een behoorlijk volle (volleybal)agenda :-).
Omdat het zo lang heeft geduurd eerst maar eens een terugblik op de wedstrijden sinds ons laatste verslag. Dat laatste verslag betrof het bekergevecht tegen competitiegenoot WIK, waarin we aantoonden gegroeid te zijn ten opzichte van twee seizoenen geleden. Toen gingen we er immers nog drie keer dik vanaf tegen hetzelfde team.
Na deze bekerclash ging het vizier weer op de competitie. De start hiervan was enigszins weifelend te noemen met twee verliespartijen in de eerste vier wedstrijden. De bekerwinst deed het zelfvertrouwen echter goed en wat we eigenlijk al wisten werd alleen maar bevestigd: we hoeven voor niemand bang te zijn in deze competitie. En dat hebben we de afgelopen wedstrijden bewezen!
De laatste zaterdag van oktober diende er afgereisd te worden naar Hendrik-Ido-Ambacht tegen het plaatselijke eerste van Vollido. Een team met behoorlijk wat toekomstperspectief, maar nog wel wat onbezonnen zo af en toe. In een redelijke wedstrijd, waarin het er met name verdedigend en aanvallend weer prima uitzag wat we lieten zien, werd er uiteindelijk relatief gemakkelijk met 1-3 gewonnen. Onze eerste uitzege in de competitie, de ban was gebroken!
Na een weekendje rust mochten we vervolgens midweeks aantreden tegen de reserves van VOKO uit Oosterhout. Oproepjes op facebook en de website hadden hun werk gedaan, want het was gezellig druk in Het Spant. Zo druk, dat we er zenuwachtig van leken te worden. In de eerste set bakten we er namelijk niet veel van en zo kon het gebeuren dat het in een kwartier tijd 0-1 voor de bezoekers stond: 13-25. Gelukkig bleef het publiek ons trouw en dat hebben we in de rest van de wedstrijd terug willen betalen. Vanaf de start van deel twee begon het beter te lopen en langzaam maar zeker waren wij het die de lakens uitdeelden. VOKO was eigenlijk alleen gevaarlijk op het midden, terwijl wij gelukkig wat meer wapens hebben om mee te scoren. Via 25-19 en tweemaal 25-16 was het misschien niet ontzettend spannend, maar wij waren uitermate tevreden met de behaalde punten.
De zaterdag daarop mochten we afreizen naar Bergschenhoek. Altijd een lekker ritje, maar een leuke volleybalwedstrijd is veel waard en dus hadden we er zin in met z’n allen. Helaas werd dit een iets hevigere strijd dan we op voorhand hadden verwacht en misschien was onderschatting wel de reden dat we met 2-0 achter kwamen? Hoe het ook zij, we zijn blijven werken, hebben gevochten voor elkaar en toonden een prima teamspirit. De beloning kwam met een 2-3 zege en dus weer een overwinning erbij.
Dan naar afgelopen zaterdag. Een klasse tegenstander betrad Het Spant, en het is dat deze heren een paar keer niet compleet geweest zijn anders hadden ze vermoedelijk voorafgaand aan de wedstrijd boven ons gestaan op de ranglijst. Hoe het ook zij, we begonnen dit keer prima geconcentreerd in tegenstelling tot de vorige twee wedstrijden. Bij de eerste de beste harde aanval van de Krimpenaren liet onze libero Erik Oevermans zien waarom hij een andere kleur shirt aan heeft. Met een katachtige reflex werd de bal van de vloer geranseld en de beloning kwam toen het punt even later werd binnengehaald. Ondanks het bij vlagen goede spel kwamen we nog niet echt in de “winnaarsflow” zoals we die de laatste tijd een paar keer gehad hebben. Daarbij komt dat Krimpen over een degelijke pass beschikt en een paar prima aanvallers binnen de lijnen heeft staan. Ook zij lieten zich daarmee niet onbetuigd en dus leek de slotfase bij 19-19 een spannende ontknoping te gaan worden.
AVVA gaf echter gas bij en middenaanvaller Dirk-Jan Blokland liet zich blokkerend weer flink gelden, waarmee het leek alsof de Ameidenaren de set met het grootste gemak binnenhaalde: 25-21. Niets is echter minder waar, voor het behalen van dergelijke punten moet er door het hele team keihard gewerkt worden en dus een groot compliment voor alle spelers.
Aanvankelijk was er in het tweede speldeel sprake van een gelijkopgaande strijd, tot het moment dat captain Ties Kuiper aan service kwam. Conform de afgesproken servicestrategie werd de passing van Krimpen onder druk gezet, waardoor het spel redelijk voorspelbaar werd. Desondanks waren de aanvallers bij machte om harde aanvallen te produceren, maar de verdediging van AVVA stond onder leiding van passer/lopers Paul Oevermans en Joshua Blokland en libero Erik Oevermans als een huis. Keer op keer wisten de heren een handje onder de bal te krijgen, hetgeen de Krimpenaren haast tot wanhoop gedreven moet hebben. De rally’s volgde elkaar in hoog tempo op en de één was nog spectaculairder dan de ander. Vanuit AVVA perspectief was dit verreweg de mooiste fase van de wedstrijd met krachtige aanvallen die door spelverdeler Jonathan het Lam met overtuiging opgebouwd werden uit lastige verdedigende situaties. Mede dankzij het aanvallende geweld van diagonaalspeler Bert Uittenbogaard kwam de Termeise ploeg in het vervolg van de set dan ook niet meer in de problemen: 25-17.
De altijd lastige derde rondgang kende ook dit keer de nodige hobbels voor de thuisploeg. De overtuigende verdediging ontbrak door wegvloeiende krachten en wellicht hier en daar wat gemakzucht. Toch kwam Krimpen ook niet echt los van de Ameidenaren en dus ontspon zich een gelijkopgaande strijd die qua niveau iets minder was dan de eerste twee sets, maar nog steeds het aanzien waard was. Het was echter wel de fase waarin de rijkelijk aanwezige routine van Krimpen de doorslag kon geven en dus werd het verschil in gewonnen sets teruggebracht tot 1: 23-25.
Gedurende het vierde bedrijf leek de wedstrijd vervolgens lange tijd op een vijfsetter af te stevenen. Krimpen had het vertrouwen teruggevonden en speelde afwisselender dan in de eerste sets. Bovendien scoorde één van de passer/lopers van Krimpen, die tot dan toe niet bepaald een stempel op de wedstrijd drukte, aan de lopende band met diagonaal geslagen ballen. Hard werken was dan ook het devies aan AVVA zijde en de halverwege de set ingevallen Abe Dekkers toonde daarin aan het voortouw te kunnen nemen. Dankzij zijn degelijke passing en alertheid in de verdediging krabbelde AVVA wat terug, ook al door de nieuwe energie die inmiddels ingevallen spelverdeler Jacco Jansen in het team bracht. In de slotfase van dergelijke sets is het vervolgens ook vaak een kwestie van een beetje geluk hebben. Waar dat in voorgaande wedstrijden nogal eens ontbrak viel het kwartje dit keer wel de goede kant op. Twee toucheballen van de Termeise blokkering werden over het hoofd gezien door de verder overigens uitstekende leiding en daarmee was het pleit beslecht: 25-23 (3-1).
Wéér een prima resultaat, maar we zijn de afgelopen tijd ook meerdere malen gewezen op het feit dat we met z’n alleen keihard moeten werken en allemaal onze taken uit moeten voeren om wedstrijden te kunnen winnen. Denk aan de eerste set tegen VOKO, de 2-0 achterstand bij Volley2b en eerder in het seizoen de teleurstelling bij VCN. Daarom geen hosanna vooralsnog, maar met als doelstelling “handhaven” doen we het met een derde plaats voorlopig lang niet slecht!
Sponsors
