Na de zeperd in Zundert waar de heren van AVVA zich toch enigszins te kijk lieten zetten door de Brabantse bravoure van Cegelec ZUVO, stond afgelopen zaterdag de thuiswedstrijd tegen Fusion op het programma. Allereerst iets over de stand. Het vlaggenschip van AVVA draait volop mee in de bovenste regionen van de competitie, en doen naar de bescheiden mening van de razende reporter, waarvoor hij overigens stevige argumenten heeft, zeker mee om het kampioenschap. Na afgelopen zaterdag staat men na 9 wedstrijden met 33 punten bovenaan. Daaronder twee ploegen met eveneens 33 punten, maar met een wedstrijd meer gespeeld. Daar weer onder, op plek vier, de mannen uit Krimpen met 31 punten uit 8 wedstrijden. Het ligt dus dicht bij elkaar. Maar volop kansen ook om mee te strijden om de titel.
Het is seizoen is nog lang. Een cliché wellicht, maar niet minder waar. In elke wedstrijd zal er geknokt en gestreden moeten worden. Dat de heren dat kunnen, bewezen ze afgelopen zaterdag. Op bezoek waren de Rotterdammers van Fusion. Een leuke en sportieve ploeg met een paar geduchte aanvallers in de gelederen. Een ploeg ook die het adagium ‘niet lullen maar poetsen’ eer aan deed. Een ploeg die gewoon lekker wilde volleyballen, zonder poespas. Het werd daarom ook een attractief potje, met strijd, werklust en spanning. En waar AVVA uiteindelijk aan het langste eind trok en met 3-1 wist te winnen.
Eigenlijk leken alle vier de sets op elkaar. De strijd ging gelijk op en de ploegen gaven elkaar geen centimeter ruimte. Alleen in de eerste set wist AVVA enigszins een gat te slaan: 16-11. Vooral door servicedruk van Joshua Blokland en Jacco Jansen. Het slotakkoord in deze eerste set werd gegeven door het doffe maar o zo heerlijke geluid van een gesloten blokkering aan Termeise zijde: 25-21. In de tweede set bleef men in het spoor van Fusion vooral dankzij aanvallend werk van diagonaal Bert Uittenbogaard die men zou kunnen typeren als een volleyballend equivalent van een heistelling van Boer B.V. Libero Daniël Zweeren, die al twee wedstrijden in de benen had, was door trainer/coach Jaco Verheij gelijk Uria in de strijd tegen de Ammonieten vooraan in de strijdlinie geposteerd om daar de klappen van de havenarbeiders op te vangen. Het leidde zo nu en dan tot onwaarschijnlijke reddingen die nauwelijks voor het sterflijke mensenoog zichtbaar waren, zo snel ging het, en waarbij Daniël de natuurwetten tartte. En ook Joshua Blokland vloog als een moederlijke vogel die bekommert is om haar kroost heen en weer in het achterveld om de ballen zo goed en zo kwaad als het ging in de handen van solide spelende spelverdeler Jacco te brengen. Maar al dit gezweet, gezwoeg, geren en geroep was hard nodig want de stugge Rotterdammers waren absoluut niet van plan om zich als gewillige schapen naar de slachtbank te laten leiden. Het einde van de tweede set was een kopie van de eerste: een blok en de set was binnen voor AVVA: 25-21.
De derde set vertoonde weer hetzelfde beeld. Over en weer mooie aanvallen, spectaculaire reddingen en vooral: twee hard werkende teams. Men kon niet bij elkaar weglopen; een gat was nooit meer dan twee punten. En hoewel het allemaal beter ging dan de vorige week, bleef het af en toe ook rommelig aan Termeise zijde. Ballen die zomaar neerplofte, wat gehannes in de restverdediging en servicesfouten. Op het midden maakte Elbert Hooikaas plaats voor Rick de Groot om nieuwe energie in de aanval te brengen en ook Bert Uittenbogaard had kennelijk nog een derde long gevonden waardoor men Fusion bijbleef: 17-16. En niet te vergeten Dirk-Jan Blokland die zowel met harde als met frommelballen punten op het scorebord bracht. De set werd binnengesleept door de routiniers Joshua Blokland en Paul Oevermans: wederom 25-21. Naast mij klonk een oude vrouwenstem. Het was Lijs Haringsma, één van de meest trouwe supporters van AVVA. Tachtig jaar inmiddels, maar aan scherpte van geest nog niets ingeboet. ‘Ze krijgen het niet cadeau’, zo klonk haar korte maar omvattende analyse. Zo was het.
De vierde set ging voor de vierde keer strak gelijk op. En, zoals we al eerder hadden gezien deze wedstrijd, liep AVVA op het einde een paar punten weg bij Fusion: 23-21. Maar ditmaal lieten de Rotterdammers de kaas niet van het brood eten. Aan het net werd een soort Maeslandkering opgetrokken waar vooral Paul Oevermans last van had. Want hoezeer zijn aanvallen ook toerolden op deze kering; ze kwamen er niet doorheen. En daarom was de laatste set voor Fusion: 24-26. En eerlijk gezegd hadden ze die ook dubbel en dwars verdiend.
Nog één wedstrijd voor de winterstop: uit bij OKK. Dat betekent wederom keihard werken. Maar wellicht dan: Herbstmeister!
Sponsors
