Dankzij zeer degelijk, geconcentreerd en solide volleybal is er een fraaie zege geboekt door de AVVA heren. Na de domper van vorige week tegen Krimpen, waarin maar weinig wilde lukken, kwam er tegen Roosendaal een zeer passend antwoord van de Ameidenaren.
Omdat onze verslaggever zowel vorige week als dit keer niet bij de wedstrijd aanwezig was (we gaan dit uiteraard inhouden op zijn honorarium) een kort verslag uit anonieme bron. Het schrijfniveau van Erik zal bij lange na niet gehaald worden, dus we houden het ook maar wat korter.
Niet iedereen raadpleegt wekelijks onze ranglijst, dus eerst even de boel in het juiste perspectief plaatsen. Na het verlies in Krimpen hebben we even pas op de plaats moeten maken. Desondanks stonden we er nog goed voor, qua verliespunten zelfs zo’n beetje gelijk met Krimpen en Roosendaal. Vóór afgelopen weekend stond Roosendaal op plek 1 en Krimpen op plek 2. Wij spelen als nummer 4 dus tegen de koploper en Krimpen speelt tegen nummer 3 Volley2b. Een soort van Super Saterday.
Een zeer gebrand AVVA liet vanaf de start van de wedstrijd zien zich dit keer niet zo gemakkelijk naar de slachtbank te willen laten leiden als tegen Krimpen het geval was. Goede onderlinge communicatie in de passlinie, servicedruk waar Roosendaal moeite mee had en zeer gretige verdedigende acties maakten het AVVA spel een lust voor het oog. Vanuit de servicepass lukte het sowieso bijna iedere keer om een prachtaanval te produceren, maar ook in de rally werd het initiatief veelvuldig gepakt door de thuisploeg. Het was om moedeloos van te worden voor de ploeg aan de overzijde van het net, een gevoel dat wij heel goed kennen van een week eerder. Een setstand die doet vermoeden alsof je tegen een matig team aan het volleyballen bent was het gevolg: 25-13.
Zelfbewustzijn zonder arrogant te worden. Het valt niet mee, maar het was wel wat we moesten brengen in deel twee. Het blijft immers Roosendaal waar we tegen spelen. Het blijft een sterk team. Natuurlijk zullen ze vandaag niet optimaal spelen, maar daar zit toch ook een groot gedeelte verdienste van ons bij. Ja toch? Dus we hebben het toch in eigen hand om nog zo’n set te spelen? Met dat gevoel werd er begonnen aan dit tweede deel. En het werkte! Met minstens zoveel inzet en strijd als in de voorgaande set werden de bezoekers continu onder druk gehouden. De prachtige set-ups van onze spelverdeler Jacco Jansen, die zijn topvorm van dit seizoen nog maar eens etaleerde, leverde op regelmatige basis een eenmansblok op, waar de AVVA aanvallers wel raad mee wisten. Naast de fantastisch lopende aanvallen, die ook vanachter de 3-meterlijn veelvuldig effect sorteerde, bracht de blokkering op met name de linksvoor positie de nodige punten op het telbord. Enigszins gefrustreerd, hetgeen natuurlijk best logisch is, moesten de gasten lijdzaam toezien dat AVVA voor de tweede maal een monsterscore wist te produceren met wederom 25-13.
Ook het derde speldeel voltrok zich op eenzelfde wijze. Wederom zou de score enorm worden. Passer/lopers Joshua en Paul toonde veelvuldig hun kunsten in zowel het achterveld als aan het net, waarbij libero Sietse zich als een vis in het water voelt tussen die twee en zich tot ware steunpilaar ontpopt dit seizoen. En onze middenmannen? Dirk was weer Dirk. Een plaag. Voor hullie dan. Hoog blok, gretig reikende handen, snoeihard langs eenmansblokkeringen rossen. De specialiteiten van huize Dirk-Jan. En ook Elbert gaf met een aantal goede blokkeringen en dito aanvallen zijn visitekaartje af. En toch begon het in de slotfase van de set te haperen aan AVVA zijde. Het aantal onnodige fouten was tot dat moment extreem laag voor een derde divisie wedstrijd, maar opeens sloop er iets in de ploeg dat we kunnen bestempelen als iets van gemakzucht. Dat dit niet kan tegen zulke tegenstanders moge duidelijk zijn, al was de marge nu nog groot genoeg. Een ferme klap van de uitstekend op dreef zijnde Bert Uittenbogaard maakte aan alle onzekerheid een eind en met 25-20 was de wedstrijdwinst binnen.
De intenties van de thuisploeg waren in het laatste speldeel van meet af aan duidelijk. De sterk serverende Elbert zorgde meteen voor een voorsprong en die werd in de loop van de set uitgebouwd tot liefst 15-5. Werkelijk alles lukte in deze fase, aanval na aanval werd binnen de groene lijnen gebeukt en Roosendaal wist niet waar ze het zoeken moest. Maar toch kon het nog misgaan. Onverklaarbaar. Ongrijpbaar. Bijna niet voor te stellen. Maar toch gebeurde het. Hoe? Geen idee. Waren we te gehaast? Zaten we met ons hoofd al aan een welverdiend koud pilsje? Hoe het ook zij, de bezoekers vonden een reservetankje moed en beleving en lieten nog even zien over veel volleyballend vermogen te beschikken. Jammer voor AVVA, een 4-0 zege lag voor het oprapen, maar het mocht niet zo zijn. 23-25, zodat de tocht naar huis toch nog met een puntje aangevangen kon worden voor de Roosendalers. Overigens, ook vorig jaar was het al een leuk team om tegen te spelen al zaten we toen twee keer aan de verkeerde kant van de score. Mooi voor ons dat het nu eens een keertje andersom was.
Het was weliswaar niet extreem druk op de tribune dit keer, maar we waarderen de opkomst van het publiek zeker en hopen dat iedereen weer waar voor zijn geld heeft gekregen. Wij waren uitermate content met het vertoonde spel in wat misschien wel onze beste wedstrijd van het seizoen tot nog toe was. Uiteraard gaan we voor iedere keer beter en hopen we dit niveau nog vaak tenminste te evenaren, dus komt dat zien de volgende keer. Al duurt dat nog even, want de komende twee wedstrijden spelen we op verplaatsing; tijd om ook elders ons topniveau te tonen!
Sponsors
