Wat is jeugdige overmoed? Onwetendheid over het zwaard van Damocles, veel geloei, veel quasi-hoogstandjes tijdens het inspelen, en aan het einde van de rit snoeihard onderuit gaan en met nul punten op zak de melkput opzoeken in Groot-Ammers en huilend met het schaamrood op de kaken aan moeders rokken hangen. In een afgeladen Spant toonde de equipe van trainer/coach Jaco Verheij tijdens een sportieve wedstrijd veerkracht, moed en vooral: degelijk en goed volleybal. Het resulteerde in een klinkende overwinning op de toch wel gevreesde Wikkers. Hoewel het daar in eerste instantie niet naar uit zag.
De eerste set toonde aanvankelijk een gelijk opgaande strijd. Maar WIK nam al snel het initiatief en onder het oorverdovende geschreeuw van het fanatieke uit-publiek had AVVA moeite om de schroom van zich af te werpen. AVVA, met libero Daniël Zweeren in de basis, liep voortdurend achter de feiten aan en stond gespannen in het veld. Dat het nog enigszins in het spoor bleef van WIK was vooral te danken aan diagonaalspeler Bert Uittenbogaard die een aantal keer snoeihard doorkwam. Maar toch, het spel was rommelig, er was miscommunicatie, de passing was matig en na een scheidsrechtelijk oponthoud (de arbitrage ontging overigens weinig en floot een prima wedstrijd) liep WIK steeds verder uit: 13-18. Voor de tweede maal riep Jaco zijn mannen naar de pitstraat om ze nogmaals aan te vuren tot dat waar de heren zo goed in zijn: een verzorgd eigen spel spelen. Dit had effect. De ruggen werden gerecht, de concentratie gevonden en zowel de aanval als de blokkering begonnen te lopen. AVVA kroop punt voor punt naderbij alsof het een luipaard betrof die gezien heeft dat zijn prooi rijp is voor de slacht. De vertwijfeling aan Ammerse zijde groeide onder een groter wordende foutenlast. Toch was de voorsprong van WIK nog ruim genoeg om zonder problemen de set binnen te harken: 19-22. Dat zou je denken. Maar zoals zo vaak bij jeugdige overmoed: schijn bedriegt. AVVA begon steeds meer zijn ritme te vinden en passer/loper Paul Oevermans en middenaanvaller Dirk-Jan Blokland werden feilloos gevonden door spelverdeler Jacco Jansen. De grond aan Ammers zijde werd geteisterd door neerdalende kanonskogels en na een goed geplaatste blokkering gebeurde wat aanvankelijk onmogelijk bleek: op gelijke hoogte komen. Maar wat niet kan, is nog nooit gebeurd moet ook de diep van binnen filosofisch aangelegde Jaco hebben gedacht. Gewoon blijven doen wat je moet doen en dan is alles mogelijk. En zo stond er prompt 24-24 op het scorebord. De frustratie groeide met de seconde bij de tegenstander en met een 3-meter aanval van Paul Oevermans en wederom een goede blokkering van Jacco Jansen en middenaanvaller Elbert Hooikaas werd WIK op de mentale pijnbank gelegd. De eerste set werd onder luid gejuich van het in grote getale opgekomen thuispubliek binnengesleept: 26-24.
WIK leek uit het lood geslagen, althans de spelers. Het meegereisde Ammerse publiek een stuk minder en verhief een andermaal eenparig de met bier gesmeerde kelen; vol vertrouwen op een goede afloop. De tweede set zou vanuit Ammers perspectief kunnen worden samengevat met een regel uit een oude en bekende kinderhymne: ik stond erbij en ik keek ernaar. Ook dacht men aan Ammerse zijde regelmatig te beschikken over een volleybalveld zo groot als een paar hectare weiland. Talloze ballen werden uitgeslagen en suisde op ooghoogte langs de spelers van AVVA die dan één ding heel zeker wisten: deze bal zal nooit de tot het spel ter beschikking gestelde 81 vierkante meter bereiken. Al snel was er een gat geslagen: 10-3. WIK leek even terug te komen, maar Jacco Jansen kietelde de Ammers verdediging een paar keer stevig met de voor hem zo kenmerkende subtiele genialiteit en AVVA liep weer uit: 14-7. Termei hield het hoofd koel en het spel liep vloeiend: Dirk-Jan trok bij het net een muur omhoog waar geen muis doorheen kwam en de onvermoeibare passer/loper Joshua Blokland voerde de servicedruk op. Resultaat: een onzekere Joshua Mc Gee op de libero positie aan Ammerse zijde en een veld vol gefrustreerde spelers die fout op fout stapelden. Bij 24-11 haalde Joshua Blokland de trekker over met een fraaie 3-meter aanval en de tweede set werd veroverd. Chris Kooijman, die net als Joshua Mc Gee en Pieter-Pleun Korevaar, terugkeerde op het oude nest moest het met lede ogen aanzien.
2-0 in sets. Feitelijk gezien betekent dat nog niet heel veel. Een verliespartij is dan nog steeds mogelijk. Of, omgekeerd bekeken: winst voor Ammers nog steeds niet ondenkbaar. WIK besefte dat maar al te goed en ook het geloei van het uit-publiek zwol nogmaals aan. Coach Jaco stuurde dezelfde spelers het veld in. Met diagonaal Abe Dekkers en libero Sietse van de Berg, die beiden ook aan het begin van de tweede set aan de start waren verschenen. WIK begon voortvarend. Nieuwe energie werd gevonden terwijl AVVA de draad kwijt was. Binnen een mum van tijd keken de mannen tegen een forse achterstand aan: 1-6. Maar al snel begon de machine weer te lopen en Abe Dekkers kwam een aantal maal goed door. Ook de passing bij AVVA hervond haar zuiverheid en hoezeer WIK Paul Oevermans ook onder druk zette; hij gaf geen krimp. Zelf passen en dan gelijk aanvallen: boem! op de klompen van de Ammerse boeren. Halverwege de set begon Elbert Hooikaas, zeker geïnspireerd door Joshua Blokland in de voorgaande set, met goed geplaatste services de Ammerse verdediging vol onder druk te zetten. Daar was zij niet tegen bestand, en een klein gaatje werd geslagen: 14-12. De groter wordende grijns bij de Ammerse spelverdeler Pieter-Pleun Korevaar was veelzeggend: ‘we worden op pure klasse geklopt’, zo moet hij gedacht hebben. Wederom dacht WIK te beschikken over een weiland en bestookten daarom de wanden van Het Spant in plaats van de vloer. Niemand aan Termeise kant die daar om maalde. De wanhoop groeide en de Ammerse coach greep in: een dubbele wisselde volgde bij 21-17. Dit scheen iets te helpen. Het gat werd verkleind. Gevolg: time out voor AVVA. Jaco riep zijn jongens naar de kant, bracht rust in de koppies en stuurde ze weer met vertrouwen het veld in. Niet veel later was het pleit in Termeis voordeel beslecht: 25-21.
Een klein feestje werd gevierd! Vier punten in de zak en winst op rivaal WIK! Mooi natuurlijk, maar een oorwassing uitdelen is mooier. Zaak voor Jaco dus om zijn ploeg nogmaals op scherp te zetten. Het Ammerse publiek was inmiddels stil geworden en de handjes hingen moedeloos over de reling. Het ging gelijk op in de vierde set maar halverwege liep WIK stilletjes weg bij AVVA; 10-13. De oude rot in het vak Bert Uittenbogaard werd het veld ingestuurd en samen met een dartelende Sietse van de Berg in de verdediging werd de stand gelijk getrokken. Vervolgens vulden de oude vertrouwde dreunen van Bert Uittenbogaard de zaal: 17-15. Na wat laatste stuiptrekkingen van WIK, maar vooral na geconcentreerd spel en een hermetische blokkering aan Termeise zijde werd de executie van WIK voltrokken: 4-0 winst voor AVVA in een heerlijke ambiance. Niets, noppes, nada voor de Ammerse boeren.
Feest in het Termeise kamp! Uitgelaten viel men elkaar in de armen. En werd gejuicht en gelachen. En misschien wel het mooiste beeld: trainer/coach Jaco Verheij alleen op een stoel vlak na de wedstrijd. Stil nagenietend van de puike prestatie van zijn jongens. Zeker, de mannen moet het zelf doen, maar de begeestering, het enthousiasme en het scherpe arendsoog op tactisch en strategisch gebied van Jaco kan niet snel overdreven worden. Op zo’n man kun je alleen maar zuinig zijn. Daar lopen er niet heel veel van rond.
Met 14 punten uit drie wedstrijden is deze seizoenstart veelbelovend! De kunst zal zijn om elke wedstrijd met nieuwe energie en geestdrift de zaal te betreden. De tot nu toe gespeelde wedstrijden zijn een genot voor het oog en het spel vertelt een groeiende volwassenheid. Uw nieuwe razende reporter wil al genietend daar verslag van blijven doen.
Door: Heren 1 reporter Erik Oevermans
Dank Erik, heel tof dat je dit wilt doen voor ons. Wordt wel druk om alle uitwedstrijden ook mee te gaan… 🙂
Sponsors
